Część 2 konwencji dotyczy tych zagadnień, które związane są z zawieraniem umowy w drodze oferty i jej akceptacji. Kiedy umowa jest zawierana w ten sposób, przyjmuje się, że zostaje zawarta, gdy przyjęcie oferty stało się skuteczne.

Ze znanych w obrocie handlowym sposobów zawierania umów, w konwencji uregulowano tylko dwa sposoby:

– zawarcie umowy przez przyjęcie oferty (art. 18 ust. 1 i 2)

– zawarcie umowy przez przystąpienie do jej wykonania (art. 18 ust. 3)

Konwencja wyraża ogólną zasadę, według której do zawarcia umowy dochodzi dzięki wyrażeniu dwóch zgodnych oświadczeń woli, choćby w konkretnym przypadku, kto jest oferentem, a kto adresatem oferty, lub jaki akt lub dokument bądź akty pełnią funkcję oferty, a które pełnią funkcję przyjęcia oferty.

Ofertą, w rozumieniu KW, jest każde oświadczenie woli, które posiada następujące cechy:

– jest oznaczona – indywidualizuje (określa) adresata oferty

– jest określona, czyli precyzyjna i konkretna, przez co należy rozumieć określenie istotnych postanowień umowy koniecznych i wystarczających do zawarcia umowy

– jest stanowcza, czyli wyraża stanowczy zamiar zawarcia umowy

Do zakwalifikowania propozycji zawarcia umowy jako oferty w rozumieniu KW nie ma znaczenia liczba adresatów. Istotną rolę przypisuje konwencja natomiast określeniu (oznaczeniu) adresata oferty. Przesłanka oznaczoności zostaje spełniona, kiedy:

– zamieszczono w danym oświadczeniu imię i nazwisko osoby, do której to oświadczenie jest kierowane

– zamieszczenie firmy (nazwy) podmiotu, do którego kierowana jest oferta

– dopuszczalne jest zindywidualizowanie adresata w jakikolwiek inny sposób, ale w sposób jednoznaczny, pozwalający ustalić, komu przysługuje kompetencja do przyjęcia tej oferty

Comments are closed