Możliwość komentowania Przekształcenie spółki cywilnej została wyłączona

Przekształcenie spółki cywilnej:

art. 26 KSH paragraf 4: Spółka jawna może powstać z przekształcenia spółki cywilnej. To przekształcenie jest uproszczone. Wspólnicy spółki cywilnej muszą dopełnić wymogów, które przewidziane są w przypadku spółki jawnej.

Wspólnicy spółki cywilnej nie mogą zawierać nowej umowy spółki jawnej, a jedynie dostosowują dotychczasową umowę do wymogów.

Zgłoszenie nowej umowy spółki – wszyscy wspólnicy zgłaszają.

Sąd rejestrowy chce mieć pewność, że wszyscy wspólnicy chcą przekształcenia spółki cywilnej na spółkę jawną.

2009 – zniesienie obligatoryjnego przekształcania spółek cywilnych w spółki jawne.

Spółka jawna -> przekształcenie innych spółek na spółkę jawną.

Stosunki zewnętrzne spółki jawnej -> inaczej, niż w spółkach cywilnych, zakres reprezentacji jest określony w ustawie.

Spółka występuje w obrocie jako odrębny podmiot prawa. Prawo do reprezentacji mają wspólnicy spółki. Każdy wspólnik ma prawo i obowiązek reprezentowania spółki na zewnątrz.

Umowa spółki może przewidywać inaczej. Można wyłączyć niektórych wspólników z reprezentacji.

Zasady reprezentacji w KRS. Wyciąg z rejestru sądowego.

Zakres reprezentacji -> określony ustawowo – wszystkie czynności sądowe i pozasądowe spółki. Zakres reprezentacji nie może być ograniczony wobec osób trzecich. Nie ma przeszkód prawnych, aby ograniczyć ten przepis ze skutkami wewnętrznymi.

Sposób reprezentacji – czy wspólnik może reprezentować spółkę samodzielnie czy wspólnie z innym / innymi wspólnikami.

Umowa może wprowadzać zasadę reprezentacji łącznej.

Zasady reprezentacji:

– spółka cywilna – zakres wynika z umowy

– spółka handlowa – zakres wynika z ustawy

Możliwość komentowania Spółka jawna została wyłączona

Spółka jawna:

Definicja w art. 22

Spółką jawną jest taka spółka osobowa, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, a nie jest inną spółką handlową. Za zobowiązania spółki odpowiada sama spółka.

Jednocześnie odpowiedzialność wspólników za zobowiązania spółki -> odpowiedzialność osobista, nieograniczona i solidarna.

Art. 31 – odpowiedzialność ma charakter subsydiarny (posiłkowy).

Spółka jawna może prowadzić przedsiębiorstwo (następuje ograniczenie celu działalności spółki).

Jest to działalność wykonywana we własnym imieniu i na własne ryzyko. Korzyści w postaci pieniądza.

Działalność stała (z zamiarem stałego wykonywania) i zorganizowana (w oparciu o przedsiębiorstwo w znaczeniu przedmiotowym).

Nie można zawiązywać spółki jawnej w celach okazjonalnych, dla dokonania jednej transakcji.

Etapy powstawania spółki jawnej:

1. Zawarcie umowy

2. Wpis do KRS

Według art. 25 umowa spółki jawnej powinna określać:

– firmę i siedzibę spółki

– przedmiot działalności spółki

– określenie wkładów wnoszonych przez wspólnika, ich wartość

– czas trwania spółki (jeżeli ma być to czas oznaczony)

Art. 24 – firma spółki jawnej powinna zawierać nazwisko / firmę co najmniej jednego wspólnika oraz dodatek “Spółka jawna”.

Siedzibą spółki jest miejscowość (według przepisów KC siedzibą spółki osobowej jest miejscowość).

W umowie spółki występuje tylko miejscowość.

Adres spółki jest zgłaszany do sądu rejestrowego. Właściwość sądu w sprawach cywilnych.

Określenie przedmiotu działalności spółki -> konkretyzacja celu, dla którego spółka jest zawarta

(Prosta Klasyfikacja Działalności – PKD ß KSH nie odwołuje się do PKD, ale wniosek do KRS musi już zawierać PKD)

Określenie wkładów każdego ze wspólników oraz określenie ich wartości. Każdy wspólnik musi wnieść do spółki wkład, ale ponieważ jest to spółka osobowa, nie ma wymogów kapitałowych. Może to być np. praca i usługi świadczone na rzecz spółki. Trzeba określić wartość wkładu.

-> wkłady kapitałowe – prawa o charakterze majątkowym, prawa względne – wierzytelności, prawa na dobrach niematerialnych (np. prawa autorskie), oddanie środków do używania w spółce.

-> wkłady niekapitałowe – praca i usługi

Trzeba określić wartość wkładów zarówno kapitałowych jak i niekapitałowych.

Wycena wkładów jest dokonywana przez samych wspólników.

Art. 48 – w razie wątpliwości przyjmuje się, że wkłady wspólników są równe.

W większości spółki jawne zawierane są na czas nieokreślony.

W umowie spółki mogą znaleźć się postanowienia dotyczące reprezentacji spółki i rozliczeń na wypadek wystąpienia ze spółki.

Spółka jawna -> umowa w formie pisemnej pod rygorem nieważności.

Zgłoszenie do rejestru sądowego. KSH nie przewiduje szczególnego terminu.

Powinna zostać zarejestrowana do 7 dni po zawarciu umowy. Obowiązują przepisy Ustawy o KRS. Na urzędowym formularzu. Powinna zostać opłacona (formularz).

Niewypełnienie wniosku na formularzu lub brak opłaty skutkują zwrotem wniosku bez wezwania do uzupełnienia braków.

Formularze znajdują się na stronach Ministerstwa Sprawiedliwości.

800 zł – wpis do rejestru

500 zł – ogłoszenie w Monitorze Sądowym i Gospodarczym

W terminie tygodnia od zwrotu można powtórnie złożyć wniosek -> termin złożenia wniosku jest terminem pierwszym.

Wpis ma charakter konstytutywny – spółka powstaje w momencie wpisu do rejestru.

Wniosek składają wspólnicy. Każdy ze wspólników ma prawo i obowiązek złożyć wniosek o wpis do rejestru.

Możliwość komentowania Zasady podejmowania działalności gospodarczej została wyłączona

Zasady podejmowania działalności gospodarczej:

– Ustawa z 2.07.2004 o swobodzie działalności gospodarczej, Art. 4 Ustawy -> przedsiębiorca jest osobą fizyczną, osobą prawną, jednostka organizacyjna nie ma osobowości prawnej, ale zdolność prawną wykonywania działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własne ryzyko

Art. 2 Ustawy -> działalność gospodarcza – zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zarobkowa wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.

Potencjalnie może przynosić zyski -> działalność zarobkowa.

Zorganizowana – przedsiębiorca nadał temu ramy prawne.

Ciągła – z zamiarem stałego prowadzenia działalności.

W ustawie również -> działalność zawodowa jako działalność gospodarcza.

Art. 3 Ustawy – wyłączenia w zakresie wykonywania ustawy:

– działalność wytwórcza w rolnictwie, w zakresie upraw, chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa, rybactwa śródlądowego, wynajmowania przez rolników pokoi, wydawanie posiłków i innych usług związanych z pobytem turystów (agroturystyka)

Art. 14 – przedsiębiorca może podjąć działalność w momencie zgłoszenia do ewidencji działalności gospodarczej, rejestru.

Obowiązuje konstytucyjna zasada wolności gospodarczej. Art. 6 – wolne dla każdego, na równych prawach, z zachowaniem przepisów. Nie jest to jednak zasada nieograniczona.

Ograniczenia działalności gospodarczej:

– np. handel bronią, materiałami wybuchowymi, itp.

Państwo musi ingerować ze względu na interes ogólny.

Ograniczenia zawarte w Ustawie:

1) działalność koncesjonowana – Art. 46 Ust.

– poszukiwanie lub rozpoznanie złóż kopalin, wydobywanie kopalin

– bezzbiornikowe magazynowanie substancji lub roztworów w górotworze (działalność związana z górnictwem)

– wytwarzanie i obrót materiałami wybuchowymi, bronią i amunicją oraz technologiami i wyrobami związanymi z wojskiem

– wytwarzanie, przetwarzanie, przechowywanie, obrót paliwami i energią

– ochrona osób i mienia

– rozpowszechnianie programów radiowych i telewizyjnych

– przewozy lotnicze

Odrębne regulacje prawne – np. dotyczące uzyskiwania takich koncesji

Nowe koncesje – państwo -> bezpieczeństwo państwa i interes publiczny

2) działalność regulowana – w myśl odrębnych przepisów niż Ustawa o swobodzie działalności gospodarczej, odmienny, dodatkowy wpis oprócz rejestru przedsiębiorców. Wpis do [rejestru?] działalności regulowanej.

Na poziomie wpisu nie ma kontroli, czy działalność spełnia wymagania przewidziane w odrębnej ustawie.

3) działalność wymagająca zezwoleń

Konieczność uzyskania zezwoleń lub licencji na prowadzenie określonej działalności. Art. 75 Ustawy o swobodzie działalności gospodarczej – np. sprzedaż i obrót napojami alkoholowymi.

Art. 14 ust. 1 Ustawy – przedsiębiorca może podjąć działalność w dniu złożenia wniosku do Ewidencji Działalności Gospodarczej po wpisie do rejestru przedsiębiorców (KRS).

Ewidencja  działalności – przedsiębiorcy, którzy mają status osoby fizycznej.

Reszta – KRS.

Wyjątek -> spółka kapitałowa w organizacji, może podjąć działalność przed dokonaniem wpisu do rejestru.

Art. 23 Ustawy – Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej. Prowadzi ją Ministerstwo Gospodarki.

Osoba fizyczna – rejestr. Udostępnianie informacji o przedsiębiorcach a także innych podmiotach, jeżeli wskazuje na to ustawa.

Ewidencja działalności gospodarczej -> do marca 2009 gmina, przedsiębiorca będący osobą fizyczną. Od marca 2009 Centralna Ewidencja -> Minister.

Możliwe składanie wniosków drogą elektroniczną.

W wersji elektronicznej również możliwe -> gmina -> gmina w formie elektronicznej przesyła do Centralnej Ewidencji. Ewidencja ta ma charakter jawny.

Do końca 2011 roku -> przepisanie (z urzędu) do Centralnej Ewidencji.

Ustawa o KRS z 20.08.1997 roku -> weszła w życie w styczniu 2001.

KRS – krajowy rejestr sądowy, prowadzony w systemie centralnym wykaz danych podmiotów, które występują w obrocie i podlegają obowiązkowemu wpisowi do tego rejestru. Jest to jeden rejestr, centralny.

Zastąpił on w 2001 roku inne rejestry.

Założenie Ustawy -> wszystkie podmioty występujące w obrocie miały być tam wpisane. Zasady kompletności nie udało się zrealizować. np. nie są wpisane do KRS’u związki gminne, kościoły, uczelnie wyższe, instytucje kultury.

KRS składa się z 3 rejestrów:

1) Rejestr przedsiębiorców

2) Rejestr stowarzyszeń i innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji oraz publicznych zakładów opieki zdrowotnej

3) Rejestr dłużników niewypłacalnych

KRS prowadzą sądy gospodarcze rejonowe. Zwykle obejmują teren województwa. W województwie śląskim są 4. Ministerstwo Sprawiedliwości może zadecydować, czy będzie ich więcej.

Wpis i kontrola wpisów:

Obok KRS działa Centralna Informacja KRS. Zajmuje się ona prowadzeniem zbioru elektronicznego katalogu dokumentów spółek, udzielaniem informacji z rejestru, tworzeniem i rejestracją.

Zaświadczenia, wyciągi, odpisy, informacje z KRS.

Rejestr jest jawny. Każdy ma prawo do dostępu do tych danych.

Nie trzeba wykazywać interesu co do uzyskania danej informacji, wyciągu, itd.

Wyjątki -> Rejestr dłużników

Każdy ma prawo do wglądu do dokumentów rejestrowych. Prowadzony jest elektroniczny katalog dokumentów spółek.

Art. 8A Ustawy o KRS wymienia te dokumenty (teksty jednolite).

Każdy zainteresowany ma prawo do kopii tych dokumentów.

Centralna Informacja o KRS bezpłatnie udostępnia informacje na stronach Ministerstwa Sprawiedliwości o podmiotach wpisanych do rejestru. Nazwa firmy, nr KRS, nr NIP, siedziba przedsiębiorcy, organ uprawniony do reprezentacji.

Rejestr 2 – informuje, że dana organizacja otrzymała status organizacji pożytku publicznego.

Dane aktualizowane są raz w tygodniu.

Wpis do KRS -> określone domniemania:

– dane wpisane do rejestru są danymi wpisanymi do rejestru

– podmiot, który jest wpisany do rejestru nie może wobec osób trzecich znajdujących się w dobrej wierze zasłaniać się zarzutami, że wpis nie jest zgodny z faktycznym stanem rzeczy

– każdy podmiot ma 7 dni na wpis lub zmianę informacji (np. wpis nowych członków zarządu)

Art. 17 Ustawy o KRS – dane niezgodne ze zgłoszeniem, dane nieobjęte wnioskiem -> sąd wpisał przez pomyłkę. Nie można się tym zasłaniać, jeżeli przedsiębiorca nie zgłosił się, żeby to zmienić.

Podmiot rejestrowany ponosi odpowiedzialność za szkody spowodowane zgłoszeniem niewłaściwych danych, jeśli takie wpisane są na jego wniosek.

1. Skutki prawne:

– wpisy deklaratoryjne – potwierdzające fakt

– wpisy konstytutywne – skutki prawne powstają z momentem wpisu

Gdy przepis wyraźnie do przew. -> wpis konstytutywny.

(wpisy, na podstawie których powstaje podmiot -> wszystkie wpisy spółek prawa handlowego -> powołujące je to wpisy konstytutywne; podwyższenie kapitału zakładowego)

2. Wpisy:

1) charakter pozytywny – nowa informacja do rejestru

2) charakter negatywny – wpisy wykreślające

3. Wpisy dokonywane:

1) na wniosek

2) z urzędu (np. wpis o ogłoszeniu upadłości)

Zasadą jest, że wpisy dokonywane są na wniosek.

4. Wpisy:

1) obowiązkowe

2) fakultatywne – takie wnioski bardzo rzadko się pojawiają, wniosek o wpis o majątkowych stosunkach małżeńskich – wspólnicy handlowych spółek osobowych

Postępowanie o wpis do KRS to postępowanie szczególne.

Wszystkie wnioski o wpis składane są na urzędowych formularzach. Dostępne są one na stronach Ministerstwa Sprawiedliwości.

Wniosek od razu podlega opłacie:

– handlowe spółki osobowe – 800 zł

– spółki kapitałowe – 1500 zł

Wniosek z załącznikami + dowód opłaty sądowej za wpis + opłata za ogłoszenie w Monitorze Sądowym i Gospodarczym.

Wniosek nieprawidłowo opłacony czy nie na urzędowym formularzu -> zwrot wniosku ze wskazaniem braku. W terminie 7 dni od zwrotu – poprawki -> wtedy przyjmuje się, że z 1-szym terminem.

Zwrotowi podlega także wniosek nieprawidłowo wypełniony.

Po dokonaniu badania formularzowego -> badanie materialne wniosku – art. 23. Sąd bada, czy dołączone dokumenty są zgodne pod względem formy i treści z przepisami prawa. Sąd Rejestrowy może badać, czy dane zgłoszone do rejestru są zgodne z rzeczywistym stanem rzeczy, jeżeli ma w tym względzie uzasadnione wątpliwości.

Do rejestru przedsiębiorców wpisuje się (art. 36):

– wszystkie spółki handlowe

– europejskie zgrupowanie interesów gospodarczych

– spółka europejska

– spółdzielnie, spółdzielnie europejskie

– przedsiębiorstwa państwowe

– jednostki badawczo-rozwojowe

– towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych

– inne osoby prawne, jeżeli wykonują działalność gospodarczą i podlegają wpisowi do rejestru stowarzyszeń…

– oddziały przedsiębiorstw zagranicznych

Rozporządzenie wykonawcze do ustawy -> Rozporządzenie w sprawie szczegółowego prowadzenia rejestrów.

Kodeks Spółek Handlowych przewiduje przy każdym podmiocie, co jest konieczne we wniosku.

Fundacja, która z założenia ma na celu działalność non-profit -> rejestr stowarzyszeń. Jeśli prowadzi działalność gospodarczą, podlega również drugiemu wpisowi -> do rejestru przedsiębiorców.

Rejestr stowarzyszeń:

– stowarzyszenia

– inne organizacje społeczne i zawodowe

– fundacje

– publiczne zakłady opieki zdrowotnej

– informacje o uzyskaniu statusu organizacji pożytku publicznego

Wpisy do rejestru stowarzyszeń nie podlegają obowiązkowemu ogłoszeniu w Monitorze.

Rejestr dłużników niewypłacalnych:

– osoby fizyczne wykonujące działalność gospodarczą, jeżeli została ogłoszona ich upadłość lub jeżeli wniosek został prawomocnie oddalony – bo przedsiębiorca nie ma środków na postępowanie upadłościowe (wpisywany z urzędu)

– umorzono egzekucję z braku środków na postępowanie

– wspólnicy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, którzy całym majątkiem ponoszą odpowiedzialność za zobowiązania spółki, jeżeli ogłoszono jej upadłość lub wniosek został odrzucony (z braku środków)

– dłużnicy, którzy zostali zmuszeni do ujawnienia majątku

– osoby, które przez sąd upadłościowy zostały pozbawione prawa do prowadzenia działalności czy prawa do bycia członkiem zarządu, pełnomocnikiem w przedsiębiorstwie państwowym, spółce handlowej, spółdzielni

– osoby, które zalegają z alimentami

Nie podlegają one ogłoszeniu w Monitorze Sądowym i Gospodarczym.

W przypadku wykreślenia dane nie są w ogóle ujawniane.

Dział IV Rejestru Przedsiębiorców – dane dotyczące zaległości ZUS, podatkowych, upadłości, egzekucje. Nie są objęte domniemaniem prawdziwości.

KSH – 2000 r. Od 01.01.2001 r.

Zastąpił Kodeks Handlowy z 1934 roku.

Komisja Kodyfikacyjna Prawa Cywilnego. 1996 rok – początek prac nad projektem.

Nawiązuje do rozwiązań Kodeksu Handlowego. Spełnia zasadę kontynuacji.

Dostosowany do regulacji unijnych.

Obejmuje 631 artykułów.

Wchodził w życie wraz z dwoma innymi aktami prawnymi (Prawo działalności gospodarczej, Ustawa o KRS).

Nowe spółki – spółka partnerska i spółka komandytowo-akcyjna.

Łączenie, podział, przekształcenie spółek handlowych – szczegółowa regulacja.

KSH zawiera też przepisy karne.

Art. 2 KSH – w sprawach nieuregulowanych w KSH zastosowanie znajdują przepisy KC (lex specialis w stosunku do KC)

Ograniczona autonomia w stosunku do regulacji prawa handlowego. Właściwość, natura stosunku spółki, przepisy KC należy stosować odpowiednio.

Możliwość komentowania Przedsiębiorca w rozumieniu KC została wyłączona

Przedsiębiorca w rozumieniu KC:

Pojęcie przedsiębiorcy zostało zdefiniowane w kilkunastu aktach prawnych.

Prawo administracyjne -> pojęcie przedsiębiorcy – Ustawa o swobodzie gospodarczej z 2004 roku.

Ustawa o ochronie konkurencji i konsumentów. Ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji.

Prawo publiczne – normy regulujące stosunki między państwem a obywatelem.

Prawo prywatne – jego częścią jest prawo cywilne i prawo handlowe.

W 2003 roku do KC dodano definicję przedsiębiorcy – Art. 43¹ KC. Wprowadzono również firmę i prokurę.

Przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna, jednostka organizacyjna (ułomna osoba prawna), która nie ma osobowości prawnej, ale przepis przyznaje jej zdolność prawną, prowadząca we własnym imieniu działalność gospodarczą lub zarobkową.

Kryterium podmiotowe:
– osoba fizyczna, osoba prawna, niepełna osoba prawna

– spółka cywilna nie jest przedsiębiorcą

– zakłady budżetowe nie mają osobowości prawnej ani zdolności prawnej, nie mają zatem statusu przedsiębiorcy (pozew -> gmina, gdyż ma podmiotowość prawną)

Kryteria przedmiotowe / rzeczowe:

– działalność gospodarcza lub zarobkowa -> nie została zdefiniowana w KC, ale w Ustawie o swobodzie działalności gospodarczej. Działalność zarobkowa polega na działalności handlowej, usługowej, wytwórczej, budowlanej, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin.

Art. 2 Ustawy o swobodzie działalności gospodarczej – działalność zarobkowa wykonywana we własnym imieniu i na własne ryzyko.

– istotne jest, czy działalność może generować zysk wyrażony w pieniądzu (nieważne, czy faktycznie go przynosi).

– nie jest działalnością gospodarczą zawarcie umowy przez pracownika.

– działalnością gospodarczą jest działalność zorganizowana i stała (zespół skł. majątkowych -> przedsiębiorstwo).

– zamiar osoby do prowadzenia tej działalności w sposób stały (przedsiębiorcą nie jest osoba, która okazjonalnie świadczy usługi)

– nie ma znaczenia dla statusu przedsiębiorcy, czy jest się zarejestrowanym czy nie

KC nie wspomina w ogóle o rejestracji przedsiębiorcy, Ustawa nakłada jednak obowiązek dokonania zgłoszenia do rejestru:

– Centralna Ewidencja Działalności Gospodarczej (CEDG)

– Krajowy Rejestr Sądowy (KRS)

Przedsiębiorca może zacząć działać, gdy dokona wpisu do rejestru – nie przesądza to jednak o jego statucie.

-> Działalność zarobkowa – działalność polegająca na wykonywaniu wolnych zawodów (w polskim prawie nie zdefiniowano pojęcia “wolny zawód”), definicja poprzez cechy, np.: zawody prawnicze, lekarze, farmaceuci, architekci, inżynierowie budownictwa, tłumacze przysięgli

– żeby je wykonywać, trzeba mieć określone kwalifikacje zawodowe (studia wyższe + dodatkowe egzaminy)

– związane z określonym ryzykiem – wyrządzenie szkody określonym osobom -> ryzyko

– obowiązek ustawowy ubezpieczenia OC

– wejście do korporacji

– występują samorządy zawodowe (określone obowiązki nałożone na samorządy zawodowe -> najwyższe standardy świadczenia usług, obowiązek dokształcania i przygotowywania zasad wykonywania zawodu -> zasady etyki zawodowej i sądy dyscyplinarne)

Od roku 2001 osoby wykonujące wolny zawód są traktowane jako przedsiębiorcy -> mają status przedsiębiorcy.

Firma – w 2003 roku uregulował ją KC.

Kodeks Handlowy – 1934 r. -> wcześniej.

Zmiana: do roku 2003 firmę miały tylko spółki prawa handlowego.

Firma to nazwa, pod którą działa przedsiębiorca (przepisy prawa cywilnego).

Firma związana jest z przedsiębiorcą, a nie przedsiębiorstwem!

Najpierw należy określić elementy firmy:

a) obligatoryjne

b) fakultatywne (dodatkowe elementy, mogą się pojawić, ale nie muszą)

Firma osoby fizycznej:

Obowiązkowo: imię i nazwisko

Fakultatywnie: pseudonim, rodzaj wykonywanej działalności gospodarczej, miejsce wykonywania działalności, źródła zaopatrzenia

Firma osoby prawnej:

Obowiązkowo: nazwa firmy, forma organizacyjno-prawna (spółka akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością)

Fakultatywne: rodzaj wykonywanej działalności, miejsce, źródła zaopatrzenia, nazwisko osoby fizycznej związanej z powstaniem czy działalnością osoby prawnej (osoba fizyczna musi wyrazić na to zgodę)

Firma niepełnej osoby prawnej – kodeks nie wprowadza szczególnych postanowień, KSH szczegółowo mówi, jak ta firma ma być dobierana.

Odróżnienie między firmą a nazwą przedsiębiorstwa:

Kwiaciarnia “Krokusik” – nazwa przedsiębiorstwa

Janina Kowalska – firma osoby fizycznej

Firmy nie można zbyć, można zbyć nazwę przedsiębiorstwa. Nazwa i firma mogą się pokrywać.

Firma a znaki towarowe:

Firma – ochrona w KC, nazwa

Znaki towarowe – rozpisanie graficzne nazwy, zarejestrowane

Jeżeli nie jest to zarejestrowane -> Ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji

KC przewiduje określone zasady dobierania firmy:

– zasada prawdziwości – firma nie może wprowadzać w błąd osób trzecich wchodzących z nią w stosunki, ani w stosunku do formy prawnej, ani innych elementów (np. nazwanie kwiaciarni piekarnią)

– zasada wyłączności – firma ma się dostatecznie odróżniać od firm innych przedsiębiorców działających na rynku

Rynek (Ustawa o ochronie konkurencji i konsumentów) – rynek towarów i usług, które ze względu na ich przeznaczenie, cenę, właściwości są uznawane przez nabywców za substytuty isą oferowane na obszarze, gdzie panują:

– przedmiotowe kryteria

– terytorialne kryteria

– zasada jawności firmy – przedsiębiorstwo ma nie tylko prawo do firmy, ale i do posługiwania się firmą -> rejestr KRS i przedsiębiorstw

– zasada jedności firmy – przedsiębiorstwo może mieć tylko jedną firmę

Wyjątek od zasady jedności -> firma oddziałowa.

Przedsiębiorcy, którzy mają oddziały, mogą je zarejestrować. Firma oddziałowa -> pełna firma przedsiębiorstwa + dodatek “oddział” i miejsce siedziby oddziału (miejscowość) (np. firmy banków)

– zasada ciągłości (kontynuacji) – w przypadku przekształcenia osoby prawnej -> osoba prawna może zachować dotychczasową firmę, ale zmienia się dodatek wskazujący na formę prawną.

Jeżeli w ramach przekształcenia dojdzie do zmiany firmy w spółkach handlowych, to (Art. 554 KSH) spółka ma obowiązek używania obok nowej firmy dawnej firmy z dodatkiem “dawniej” przez okres co najmniej roku od przekształcenia.

W przypadku utraty członkostwa przez wspólnika w spółce osobowej -> spółka może zachować nazwisko byłego wspólnika w spółce, przy czym konieczna jest jego zgoda wyrażona na piśmie, a w przypadku jego śmierci – zgoda rodziny.

Zasadę stosuje się również w przypadku kontynuowania działalności przez osobę fizyczną będącą następcą innej osoby fizycznej, której działalność jest kontynuowana.

Zakaz zbywania prawa do firmy. Przedsiębiorca może jednak upoważnić innego przedsiębiorcę do prowadzenia tej działalności, o ile nie wprowadza to w błąd.

Ochrona prawa do firmy:

1. Uprawnienia, gdy naruszone zostało prawo do firmy – żądanie zaprzestania działań naruszających prawa do firmy, naprawę szkód oraz oświadczenia pisemnego, wydania korzyści, które uzyskała firma naruszająca to prawo.

2. Uprawnienia, gdy prawo do firmy jest zagrożone – przedsiębiorca może domagać się zaniechania działalności.

Ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji również reguluje ochronę praw do firmy.

Prokura ( razem z przepisami dotyczącymi firmy):

Art. 109¹-109⁹ KSH

Pełnomocnictwo handlowe, które daje najszerszy zakres umocowania, a zakres umocowania wskazany jest w przepisach ustawy.

Prokury może udzielić przedsiębiorca podlegający obowiązkowemu wpisowi do rejestru przedsiębiorców.

Do roku 2003 prokury mogły udzielać tylko spółki prawa handlowego.

Najszersze pełnomocnictwo.

Umocowanie do wszystkich czynności sądowych i pozasądowych, jakie są związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Prokury nie można ograniczyć wobec osób trzecich. W przypadku pełnomocnictwa zakres umocowania wynika z ustaleń z mocodawcą, w przypadku prokury umocowanie wynika z ustawy.

Prokura podlega ujawnieniu w rejestrze przedsiębiorców (odpis, wyciąg z krajowego rejestru przedsiębiorców).

Prokurentem może być tylko osoba fizyczna o pełnej zdolności do czynności prawnej.

Prokura jest jednostronną czynnością prawną (oświadczenie mocodawcy, zgoda prokurenta nie jest wymagana). Jest to czynność prawna o charakterze upoważniającym. Upoważnienie w imieniu i na rzecz mocodawcy. Prokurent może być zobowiązany do działania, ale będzie to wynikało ze stosunku wewnętrznego łączącego mocodawcę i prokurenta (stosunek pracy, umowa zlecenia, umowa agencyjna, umowa o charakterze nienazwanym).

Zobowiązanie wynika z takiego stosunku podstawowego.

Stosunek szczególnego zaufania – prokura.

Prokura może być w każdym czasie odwołana. Nie można zrzec się odwołania prokury.

Wpis ma charakter deklaratoryjny – potwierdza to, co się już stało, prokurentem jest się od momentu otrzymania prokury.

Rejestr – bezpieczeństwo obrotu.

Forma udzielenia prokury:

– w formie pisemnej pod rygorem nieważności

Wyjątki działań prokurenta:

– zbycie przedsiębiorstwa

– dokonanie czynności prawnej, na mocy której następuje oddanie przedsiębiorstwa do czasowego korzystania (dzierżawa)

– zbywanie i obciążanie nieruchomości

Do tych czynności prokurent musi mieć szczególne pełnomocnictwo.

Pełnomocnictwa takie muszą być udzielane w szczególnej formie (np. zbycie nieruchomości – akt notarialny).

Prokura w pozostałych przypadkach nie wymaga szczególnych form.

Prokura upoważnia prokurenta do ustanowienia kolejnych prokurentów. Nie może przenieść prokury, może jednak ustanowić pełnomocników.

Prokura może zostać w każdym razie odwołana:

– śmierć prokurenta

– rozwiązanie, ogłoszenie upadłości, przekształcenie przedsiębiorcy, wykreślenie z rejestru

– utrata zdolności do czynności prawnych prokurenta

Rodzaje prokury:

– samodzielna – prokura, na podstawie której prokurent może samodzielnie składać oświadczenia woli (zgodnie z KC – czynn.)

– łączna – udzielona wtedy, gdy nie ma 100% zaufania do prokurenta, wtedy do złożenia oświadczenia woli w imieniu mocodawcy konieczne są dwie lub więcej osób (prokurentów), niekoniecznie w tym samym czasie

Przyjęcie oświadczenia woli -> każdy z prokurentów może osobno

Prokura łączna niewłaściwa – prokurent może składać oświadczenia woli w imieniu mocodawcy, ale tylko współdziałając z członkiem organu mocodawcy.

Prokura oddziałowa – przedsiębiorca jej udziela i ogranicza jej zakres do działalności wpisanych do rejestru oddziałów (głównie banki i towarzystwa ubezpieczeniowe).

Możliwość komentowania Spółki osobowe została wyłączona

Spółki osobowe:

– istotne jest to, kto jest wspólnikiem

– oparte są na wzajemnym zaufaniu

– nie mają osobowości prawnej

Spółka cywilna w ogóle nie jest podmiotem prawa, umowa pomiędzy wspólnikami nie powoduje powstania żadnego tworu prawnego.

Pozostałe spółki osobowe (poza spółką cywilną):

– Art.. 8 KSH przyznaje im zdolność prawną, mogą występować samodzielnie, stanowią odrębny podmiot, spółka zaciąga zobowiązania (nie wspólnicy!!!)

– odpowiedzialność – wspólnicy sami odpowiadają za zobowiązania spółki, co do zasady jest to odpowiedzialność osobista i solidarna, każdy wspólnik odpowiada za zobowiązania własnym majątkiem

– spółka jawna – odpowiedzialność ma charakter subsydiarny – wierzyciel najpierw zagląda do majątku spółki (egzekucja), dopiero później, gdy ta egzekucja jest nieskuteczna – do majątku wspólników

– spółka partnerska – zwolnienie z odpowiedzialności osobistej partnerów za zobowiązania wspólników, które powstały w związku z wykorzystywaniem wolnego zawodu przez pozostałych partnerów

– spółka komandytowa – komandytariusze – odpowiedzialność ograniczona do wysokości sumy komandytowej, komplementariusze odpowiadają całym swoim majątkiem

– spółka komandytowo-akcyjna – akcjonariusze w ogóle nie odpowiadają za zobowiązania spółki

– prowadzenie spraw spółki i reprezentacja wykonywana jest przez wszystkich wspólników (nie ma organów)

– prowadzenie spraw spółki – podejmowanie decyzji w sprawach wewnętrznych spółki

– reprezentacja – składanie oświadczeń woli innym spółkom (podejmowanie innych działań na zewnątrz spółki)

W spółce partnerskiej może pojawić się zarząd.

W spółce komandytowo-akcyjnej może pojawić się rada nadzorcza.

– brak wymogów kapitałowych – nie ma konieczności nakładów kapitałowych, dopuszcza się jako wkład własną pracę i usługi

Możliwość komentowania Prawo handlowe – część prawa prywatnego. została wyłączona

Kodeks Spółek Handlowych jest aktem szczególnym w stosunku do Kodeksu Cywilnego.

W sprawach nieuregulowanych przez KSH stosuje się przepisy KC.

Ustawa o swobodzie działalności gospodarczej – 2003 r. – ogólne zasady związane z podejmowaniem i prowadzeniem działalności gospodarczej. Ustawa o charakterze publiczno-prywatnym – państwo ingeruje w te stosunki.

Normy prawa publicznego:

– Ustawa o Krajowym Rejestrze Sądowym – reguluje zasady rejestracji przedsiębiorców.

-> ewidencja działalności gospodarczej – osoby fizyczne, ustawa o swobodzie gospodarczej przewiduje ją

-> KRS – przewidziany przez ustawę o swobodzie gospodarczej

KRS:

1. Rejestr przedsiębiorców – ci, którzy wykonują działalność gospodarczą

2. Rejestr stowarzyszeń – z innych instytucji nie prowadzących działalności gospodarczej

3. Rejestr dłużników niewypłacalnych

Spółka – forma współpracy pomiędzy podmiotami, które zamierzają prowadzić działalność gospodarczą.

Ze względu na miejsce regulacji spółki dzielimy na:

– cywilne -> KC

– handlowe -> KSH

Spółki handlowe:

1. jawna

2. partnerska

3. komandytowa

4. komandytowo-akcyjna

5. z ograniczoną odpowiedzialnością

6. akcyjna

Nie można utworzyć spółki, która nie jest przewidziana przepisami prawa – lista spółek jest zamknięta.

Wspólnota mieszkaniowa – działa podobnie jak spółka handlowa.

Ze względu na cechy ogólne spółki dzielimy na: (Art.. 4 KSH)

– osobowe (cywilna, 1-4)

– kapitałowe (5-6)

Możliwość komentowania Prawa i obowiązki stron w Konwencji Wiedeńskiej została wyłączona

III część – reputacja, prawa i obowiązki stron sprzedaży towarów:

– przepisy ogólne

– obowiązki sprzedawcy

– obowiązki kupującego

– przejście ryzyka

– przepisy ogólne

Art. 25 KW – zdefiniowane istotne naruszenie umowy. Istotne naruszenie umowy następuje, gdy w sposób zasadniczy strona zostaje pozbawiona tego, czego zgodnie z umową miała prawo oczekiwać, chyba że strona naruszająca umowę nie przewidywała takiego skutku i osoba rozsądna tego samego rodzaju i okoliczności tego skutku by nie przewidziała.

O tym, czy szkoda – naruszenie umowy – pozbawia w istotny sposób tego, czego miała prawo się spodziewać, decydują konkretne okoliczności sprawy, np. cel zawarcia umowy, właściwość na podstawie umowy.

Szkoda – szeroko rozumiana według KW:

– realny uszczerbek w majątku wierzyciela

– utracony zysk

– odszkodowanie za straty realne

Dłużnika obciąża obowiązek przewidywania szkody będącej następstwem niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania.

Na dłużniku ciąży obowiązek udowodnienia niemożności jej naprawienia.

Przy ocenie szkody należy kierować się tym, czy osoba rozsądna także by ją przewidziała. Szkoda musi zaistnieć w związku przyczynowym z naruszeniem istotnych warunków umowy.

Obowiązki sprzedającego: dostawa towaru, przekazanie dokumentów dotyczących towaru, przeniesienie własności.

KW – normy uzupełniające przy braku w umowie (gdzie, kiedy, jak sprzedający ma dopełnić obowiązków)

Sprzedający musi dostarczyć towar w ilości, jakości i rodzaju przewidywanym w umowie oraz winien on być opakowany i umieszczony w sposób w niej określony.

1. Gdy towary nadają się do użytku do celu, do którego służą
2. Nadają się do specjalnych celów podanych do wiadomości sprzedającego w chwili zawiązania umowy
3. Posiadają cechy towaru, które sprzedający przedstawia kupującemu jako próbki lub wzory
4. Są umieszczone / opakowane w sposób zwyczajowo przyjęty dla tego rodzaju towarów

Art. 36 – sprzedający odpowiada za wszelki brak zgodności istniejący w chwili przyjęcia wysyłki na kupującego i za braki ujawnione w późniejszym terminie

Możliwość komentowania Związanie ofertą uczestnika przetargu została wyłączona

Aukcja lub przetarg różni się od zawarcia umowy w formie oferty i jej przyjęcia (mimo iż wywodzi się z trybu ofertowego). Na aukcji charakterystyczna jest sukcesywność ofert składanych w toku aukcji, które są składane na wezwanie prowadzącego taką aukcję, który jest obecny np. w lokalu, a w przypadku aukcji internetowych przy zastosowaniu środków bezpośredniego porozumiewania się. W przypadku aukcji najczęściej elementem, o który strony się targują, jest cena, wysokość wynagrodzenia, a celem organizatora jest uzyskanie jak najkorzystniejszej dla siebie oferty. Oferta, która jest składana w toku aukcji, przestaje wiązać, gdy inny uczestnik (licytant) złoży ofertę korzystniejszą. Art. 70² KC. Ponieważ przepis ma charakter dyspozytywny, organizator przetargu może zastrzec, że oferta będzie wiązała do końca przetargu lub może wskazać inny termin wiązania.

Organizator aukcji może z góry ukształtować jej przebieg, określając cenę wywoławczą, ale też minimalną wielkość postąpienia, ilość postąpień, minimalną liczbę uczestników. Postąpienie to kwota, o którą podnosi się następną ofertę. W razie braku takiego zastrzeżenia, w jednym momencie może wiązać tylko jedna oferta. Jeżeli żaden z uczestników, pomimo wezwania, nie zgłasza korzystniejszej oferty, prowadzący zobowiązany jest udzielić przybicia ostatnio zgłoszonej ofercie, co jest równoznaczne z przyjęciem tej oferty i zawarciem umowy.

Na gruncie znowelizowanego KC nie jest możliwe zamknięcie aukcji bez przyjęcia żadnej ze zgłoszonych ofert. Kwestią sporną jest to, czy dopuszczalne jest uchylenie się przez organizatora przetargu od zobowiązania do zawarcia umowy poprzez wskazanie w warunkach przetargu, że może ona zostać zamknięta w każdym czasie bez udzielenia przybicia. Większość przedstawicieli doktryny wypowiada się w tej materii negatywnie. Dopuszcza się natomiast zastrzeżenie w warunkach aukcji lub przetargu możliwości jej zamknięcia bez udzielenia przybicia, jeżeli jednocześnie zostaną podane konkretne powody czy okoliczności, w których może to nastąpić.

Dla przetargu pisemnego charakterystyczne jest to, że w wyznaczonym przez organizatora czasie każdy z uczestników może złożyć tylko jedną poufną ofertę, przy czym każda z nich wiąże uczestnika aż do pozytywnego rozstrzygnięcia przetargu wskutek dokonania wyboru albo zamknięcia przetargu bez wybrania którejkolwiek z ofert, chyba że w warunkach przetargu zastrzeżono inaczej. Inaczej, niż w przypadku aukcji, dopuszczalność zamknięcia przetargu (pisemnego) bez wyboru jakiejkolwiek oferty nie jest uzależniona od poczynienia wyraźnego zastrzeżenia warunków przetargu, tylko bezpośrednio wynika z regulacji KC. Art. 70³ paragraf 1.

Zazwyczaj otwarcie pisemnych ofert następuje w sposób publiczny przez organizatora lub komisję przetargową, która następnie ujawnia ich istotne elementy oraz tożsamość oferentów. Dokładna ocena i ewentualny wybór oferty zwycięskiej następuje już w trybie niejawnym wyboru oferty. Organizator przetargu jest obowiązany niezwłocznie powiadomić na piśmie każdego z uczestników przetargu o jego wyniku albo o zamknięciu przetargu bez dokonania wyboru oferty.

Różnica pomiędzy aukcją a przetargiem polega na tym, że przy aukcjach najczęściej targuje się tylko jeden element umowy, natomiast w przypadku przetargów pisemnych organizator bierze pod uwagę kilka elementów oferty i wybiera te najkorzystniejsze.

W stosunku do uczestników, których ofert nie wybrano, powiadomienie to stanowi oświadczenie woli organizatora przetargu o odrzuceniu oferty i powoduje ustanie stanu ich związania. Za należyte i niezwłoczne wykonanie tego obowiązku organizator przetargu ponosi wobec uczestników odpowiedzialność na zasadach określonych w artykule 471 KC.

W przypadku przetargu pisemnego nie występuje odpowiednik przybicia. Zawarcie umowy następuje z momentem dotarcia do zwycięskiego oferenta oświadczenia o wyborze jego oferty. To oświadczenie o wyborze oferty jest przyjęciem (akceptem) oferty i to jest ten moment zawarcia umowy.

Organizator przetargu pisemnego może w szerokim zakresie ukształtować przebieg takiego przetargu w warunkach przetargu. Tutaj organizator może np. wprowadzić wymogi składania ofert w stosowny sposób, np. wymóg złożenia ofert elektronicznie, opatrzenia ich bezpiecznym podpisem elektronicznym, może wprowadzić kilka etapów przetargu, co więcej, może wprowadzić możliwość przeprowadzenia negocjacji z oferentami, których wybierze na etapie wstępnym.

Możliwość komentowania Informacje poufne została wyłączona

Art. 72¹ KC – zgodnie z tym przepisem, jeżeli w toku negocjacji strona udostępniła informacje z zastrzeżeniem poufności, druga strona jest obowiązania do ich nieujawniania innym osobom a także do niewykorzystywania tych informacji dla własnych celów, chyba że strony uzgodniły inaczej. W razie nienależytego wykonania tego obowiązku można żądać od drugiej strony naprawienia szkody poniesionej wskutek ujawnienia i wykorzystania informacji poufnych oraz wydania korzyści uzyskanych z wykorzystaniem informacji poufnych.

Przede wszystkim ten przepis dotyczy tylko informacji, które dotyczą negocjującej strony, a najczęściej przedsiębiorstwa prowadzonego przez tą stronę, a nie są powszechnie znane i które zostały ujawnione drugiej stronie wyraźnie z zastrzeżeniem poufności.

W toku negocjacji bardzo często dochodzi do ujawnienia tajemnic przedsiębiorstwa, najczęściej jest to wiedza o charakterze technicznym, czasami informacje o charakterze organizacyjnym.

Ta regulacja KC może pozostawać w zbiegu z przepisami ustaw szczególnych dotyczących ochrony tajemnic przedsiębiorstwa. Przede wszystkim Ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, która za czyn nieuczciwej konkurencji uznaje przekazanie, ujawnienie lub wykorzystanie cudzych informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa albo ich nabycie od osoby nieuprawnionej, jeżeli zagraża to lub narusza interes przedsiębiorcy. Przez tajemnicę przedsiębiorstwa, w rozumieniu tej ustawy, rozumie się przy tym niepodane do wiadomości publicznej informacje techniczne, technologiczne i organizacyjne przedsiębiorstwa lub inne informacje, które mają wartość gospodarczą, co do których przedsiębiorca podjął niezbędne działania w celu zachowania ich poufności.

Regulacja KC obejmuje wszystkie nieupublicznione informacje, więc zakres KC w tej materii jest szerszy. Obowiązek wynikający z art. 72² należy interpretować szeroko – to znaczy, że strona nie może wykorzystywać informacji, które są udostępnione w toku negocjacji, w innym celu niż zawarcie umowy.

Odpowiedzialność z art. 72¹ jest odpowiedzialnością z umowy. Poszkodowany może dochodzić naprawienia pełnej szkody, o ile tylko ta szkoda pozostaje w adekwatnym związku przyczynowym z naruszeniem poufności informacji. Może dotyczyć również przyszłych zysków utraconych w związku w ujawnieniem przez drugą stronę informacji w toku negocjacji, np. wypuszczenie na rynek konkurencyjnego produktu.

Możliwość komentowania Negocjacje została wyłączona

Jeśli chodzi o zawarcie umowy w trybie negocjacji, to obowiązują tutaj przepisy artykułów 71, 72 i 72¹ KC. Po zmianach dokonanych w 2003 roku termin „rokowania” został zastąpiony nazwą „negocjacje”.

Po pierwsze, ustawodawca rozszerzył zakres zastosowania reguły interpretacyjnej z art. 71 – przepis ten dotyczy określenia charakteru prawnego ogłoszeń, reklam, cenników i w razie wątpliwości, kiedy nie wiemy, jaki to ma charakter, to kodeks nam nakazuje poczytywać takie oświadczenia jako zaproszenie do zawarcia umowy.

Art. 72² wprowadza nam nową regulację, dotyczącą odpowiedzialności za szkodę, która została wyrządzona w fazie przedkontraktowej w związku z prowadzeniem negocjacji, z naruszeniem dobrych obyczajów. Jest to tzw. odpowiedzialność za winę w kontraktowaniu (culpa in contrahendo).

Po raz pierwszy w art. 72¹ paragraf 1 KC uregulowane zostało niedochowanie poufności w trakcie negocjacji, czyli ujawnienie i wykorzystanie informacji poufnych, które były konieczne do ujawnienia w toku negocjacji.